Heideplanten kunnen zowel in de volle grond als in potten geplant worden. Met de juiste soorten en verzorging kun je het gehele jaar genieten van bloeiende heide.
In de border
Het kleurrijke struikje wordt ongeveer 25 centimeter hoog en is daarom bijzonder geschikt om vooraan in de border te planten. Wanneer je heide een plekje in de border geeft, zet ze dan in groepjes bij elkaar. Dat valt in een kale wintertuin goed op en geeft een natuurlijk en kleurig effect. De bladkleur van de heide is ook erg belangrijk. Na de bloei kunnen groepjes met donkergroene en lichtgroene struikjes een mooi contrast vormen met de bloeiende soorten.
Heidetuin aanleggen
Jaren geleden was een heidetuin erg in de mode. Tegenwoordig zijn heidetuinen wat minder populair. Dit heeft waarschijnlijk veel te maken met het feit dat het goed onderhouden van een mooie heidetuin behoorlijk arbeidsintensief kan zijn. Met de juiste verzorging is het goed mogelijk om elk seizoen bloeiende heide in de tuin te hebben. Wanneer je overweegt om een heidetuin aan te leggen, moet je wel met een aantal zaken rekening houden.
Bodem
Heidesoorten en hun familie (Ericaceae), houden van zure grond. Gronden met een hoge zuurgraad zijn veengronden. Deze veengronden hebben van nature een hoge zuurgraad en zijn erg geschikt voor het aanleggen van een heidetuin. Kalkrijke grond heeft daarentegen juist een lage zuurgraad. Op deze grond zullen de plantensoorten die tot de Ericaceae familie behoren zich niet thuis voelen en zul je de handen flink uit de mouwen moeten steken om je project te laten slagen.
Grond zuurder maker
Door tuinturf door de bovengrond heen te werken kan de grond zuurder gemaakt worden. Een flinke lading koemest maakt de grond ook enigszins zuur. Toch is het af te raden om op zware kleigrond of kalkrijke grond een heidetuin aan te leggen. De beplanting zal moeite hebben om er te groeien en op den duur een treurig tafereel te zien geven.
Onderhoud
In tegenstelling tot wat je zou verwachten (een heidetuin is immers een ‘wilde tuin’), is het onderhoud ervan tamelijk arbeidsintensief.
- De heidestruikjes moeten namelijk na de bloei terug geknipt worden. Dit is nodig om mooie jonge bloeirijke pollen te houden.
- Als de heide niet gesnoeid wordt gaan de takken verhouten. De jonge scheuten groeien over de grond in en door elkaar en na enkele jaren is er alleen een warboel van halfdode door elkaar gegroeide takken te zien. Het gevolg is dat er nieuwe heide aangeplant moet worden.
- Bij goed en regelmatig snoeien, gaan de planten jarenlang mee en blijven ze goed in model.
Aanvullende beplanting
Als je voor een heidetuin kiest, moet (alhoewel, niets moet natuurlijk, alles mag!) de aanvullende beplanting er goed bij passen.
- Alle Ericaceae soorten zijn geschikt als aanvullende beplanting. Enkele soorten zijn o.a. rhododendron, pieris, azalea en skimmia.
- Voor de hogere beplanting zijn conifeersoorten geschikt. De brem, jeneverbes en berkenboom groeien van nature in de heidegebieden die in ons land aanwezig zijn.
- Als aanvulling tussen de heesters kunnen grassoorten gebruikt worden.
- Vaste plantensoorten laten zich moeilijk combineren in een heidetuin. Enkele vaste planten geschikt voor de heidetuin zijn; nepeta, prunella en verbascum.
Natuurlijke combinaties
Natuurlijk materialen combineren prima bij een heidetuin. Bijvoorbeeld een pad van boomschors of een tuinafscheiding van ruwe planken komen goed tot hun recht. Een kleine glooiing kan een leuk effect geven, vooral in combinatie met een vennetje. Grote verhogingen in een kleine tuin zijn af te raden, dit komt onnatuurlijk over, tenzij er van nature een groot hoogteverschil is.
Lees ook:
