Peperwortel
Mierikswortel is een taaie, woekerende plant met grote bladeren en
een wortel die een scherpe, mosterdachtige smaak heeft. Wanneer je
hem een keer in de tuin geplant hebt, is hij niet meer weg te
krijgen. Maar als je van de wortelsmaak houdt, kun je vele
gerechten ermee kruiden, door de wortel uit te graven en te raspen.
Rode bietjes met rauwe geraspte mierikswortel er doorheen, maakt
deze een beetje weeïg smakende groente pikant.

Herkomst
Mierikswortel is afkomstig uit het Don-Wolgagebied in Rusland en
wordt nu wereldwijd verbouwd. Hij komt in het wild voor op
onbebouwde grond, op bouwland en langs rivieroevers.Tegenwoordig is
de plant daar nog nauwelijks te vinden en moet dus in de tuin
gekweekt worden.

Naamgeving
Het woord mierik is afgeleid van het oud Nederlandse meredic, wat
meer radijs of de grotere radijs betekent Duits Meer- Rettich.

Men vermoedt dat het woord armoracia afgeleid is van het Keltische
Armoraker-volk.

Rusticana komt van het Latijnse woord rusticanus wat landelijk
betekent.

Plantkenmerken
In het voorjaar ontwikkelt zich vanuit de lange, vlezige penwortel
een rozet van bladeren die snel uitgroeien tot een stevige plant.
De lange, ovale en langgesteelde bladeren kunnen wel 1,5 m lang
worden, zijn glanzend en licht getand. De stengel waaruit zich de
bloemen ontwikkelen heeft ongesteelde, lancetvormige bladeren. De
plant bloeit met trossen fijne, witte bloempjes in juni/juli alleen
in erg warme zomers en ook dan niet altijd. Zij geuren aangenaam.

Mierikswortel is familie van tuinkers, radijs en rammenas en hoort
bij de koolgewassen kruisbloemige.

Standplaats
Mierikswortel groeit prima in de halfschaduw of zelfs in de
schaduw. Hij houdt wel van lichte, voedzame en vochthoudende bodem.
Hij is gemakkelijk te vermeerderen via stukjes wortel, die zonder
problemen een nieuwe plant opleveren. De beste tijd hiervoor zijn
de wintermaanden wanneer de plant in rust staat.

Ziektes
Mierikswortel heeft in de schaduw wel eens last van meeldauw omdat
het vocht daar niet gauw genoeg opdroogt.

Gebruik
Mierikswortel werd in de 16e eeuw in Nederland als medicinale plant
geïntroduceerd. Tegenwoordig wordt hij meestal als keukenkruid
geteeld om zijn pikante smaak. Hij is smaakmaker voor saucen, vlees
en vis. Rauw gerasp kan men mierikswortel toevoegen aan allerlei
soorten sla of dressings. Het jonge, verse blad is lekker in
salades. Op het Internet zijn veel recepten met mierikswortel te
vinden.

Mierikswortelsap kan men gebruiken om de huid te reinigen.

In Engeland hoort mierikswortel bij roastbeef. In Oostenrijk is ham
met ‘kren’het traditionele paasgerecht. Hier wordt
geraspte mierikswortel ook met geraspte appels vermengd en als
pikante bijlage bij gebraden of gekookt vlees gegeven Apfelkren.

Enkele planten langs de randen van het aardappelveld geplant zou
tegen de bekende aardappelziekte phytophtera beschermen.

Geneeskrachtige eigenschappen
In verse mierikswortel zit vitamine C, magnesium, calcium, natrium,
mosterdolie, singrine, bitterstoffen, eiwitten, hars en zetmeel.
Het is een natuurlijk antibioticum en wordt toegepast bij infecties
en koorts. De plant stimuleert de spijsvertering en mildert
spierpijn.

Mierikswortel gerasp met honing vermengd helpt tegen hoest niet
voor kinderen!

Mierikswortel vermengd met wijn kan tegen verkoudheden of
ontsteking van de urinewegen ingenomen worden.

Brigit Kahlert