Engelse rozen en Oude rozen
De Engelse rozenkweker David Austin introduceerde vanaf 1969 kruisingen, die de charme van Oude rozen (de bloemvorm, -kleur en geur) combineren met de gezonde groei en doorbloei van moderne rozen. Austin noemde zijn aanwinsten Engelse rozen en die benaming is nu algemeen aanvaard voor moderne rozen met historische kenmerken. Voorbeelden van populaire Engelse rozen die doorbloeien, zijn de gele Graham Thomas en de zachtroze Honore de Balzac. Ze zijn beide als struik- en leiroos toe te passen.
Engelse rozen en Oude rozen
De komst van rozen uit China zorgde in de loop van de 19e eeuw voor een belangrijke impuls in de rozencultuur. Rassen die toen ontstonden worden, samen met al eerder in Europa ontstane rassen, Oude rozen (zgn. historische rozen) genoemd.
De bloemkleuren zijn voornamelijk wit en tal van schakeringen roze en purper. Toen in de 20e eeuw modernere rassen met heldere kleuren geliefd werden, dreigden na de tweede wereldoorlog de Oude rozen in de vergetelheid te raken. Dankzij verzamelaars is een groot aantal Oude rozen gelukkig behouden.
Eigenschappen Oude rozen
De meest waardevolle eigenschappen zijn hun geur en de kleur en vorm van hun bloemen. Ze hebben over het algemeen een hoge, bossige groei, wat ze voor kleine tuinen minder geschikt maakt. Hebt u voldoende ruimte, dan kunt u aan Oude rozen veel plezier beleven.
Een geurig voorbeeld is ‘Honorine de Brabant’, een roos met herbloei die halfschaduw verdraagt.
Eén van de oudste is de apothekersroos, Rosa gallica ‘Officinalis’, met karmozijnrode bloemen. Bij de nauw verwante Rosa gallica ‘Versicolor’ zijn de bloemen gestreept.
Lees ook:
